تعداد بازدید 594 سروده ای زیبا از ولی الله منصوری به گویش (زبان) لارستانی
نویسنده	پیام

hdz ارسال‌ها : 10 عضویت: 8 /4 /1391 محل زندگی: زروان سن: 20 تشکرها : 6 تشکر شده : 6

سروده ای زیبا از ولی الله منصوری به گویش (زبان) لارستانی بدو توشم جوونی چون بهارن                                            اگه پیری رسی دل بی قرارن هنوز اسب جوونی مون نفس شی                                            مگو دیرن هنوز هم لاله زارن اگه پیری رسی مرگ جوونی                                           دگه اسب جوونی بی سوارن تتن یک اسب خستوی پا شکسته                                          اقد کندن که انگار که شه بارن. سروده شده در 1379 ه.ش منبع وبلاگ فرهنگی اجتماعی آوای چرخاب امضای کاربر : درد من تنهای نیست; بلکه مرگ ملتی است که: گدایی را قناعت، بی عرضگی را صبر... و با تبسمی بر لب، این حماقت را حکمت خداوند می نامند...

پنجشنبه 08 تیر 1391 - 03:47

تشکر شده: