مَهیاوه ، مَهوِه یا مَهیه   mahyaveh _ mahvah_ mahyah

   غذای مردم لارستان عبارت از: نان گندم ، جو ، ذرت ، گوشت ، خرما ، پلو و چلو است. در لار و لارستان مربای مَهوِه را فقیر و غنی می خورند. در زبان عربی به آن "صحنات" و در فارسی "ماهی آبه" گویند. در لار معروف است که مهوه از اغتراعات مادر گرگین میلاد است که پادشاه قدیم لارستان بوده است.

مهوه در واقع مربای طبی است که در قدیم اطبا و حکمای پیشین لار دستور ساخت آن را به مردم داده اند.

   خاصیت مهوه از این قرار است که گرم و خشک و با رطوبت باشد و برای ذکاوت و تیز هوشی و هضم شدن غذا در معده و تقویت کبد و طحال و قوه ی باه و جهت فلج و درد کلیه مثانه و ریزش سنگ کلیه مفید است، ولی برای مردمی که حرارت مزاج هستند، سبب سوختن خون و تشنگی است...

برگرفته از کتاب تاریخ لارستان

*طریقه ساخت مهیاوه در ادامه مطلب

مواد لازم و طریقه درست کردن مهیاوه در لار و لارستان بدین صورت است:

1. یک من(4 کیلو) ماهی بسیار کوچک خلیج فارس، که آن را ماهی مُتی(moti) می نامند; چون در آب جستن و جهیدن می کند و به جستن در زبان لاری مُت (mot) می گویند.

2. این ماهی را با نیم من(2کبلو) نمک خوراکی و پنج یا شش من آب در خمره ای کرده و در پشت بام در معرض آفتاب می گذارند به مدت یک ماه الی 40 روز تا به قدر کافی خیس بخورد و مثل عصاره ادویه جات شیره پس دهد، آنگاه شیره آن را کشیده و صاف می کنند.

3. سه چارک خردل قرمز را روی تابه سرخ می کنند سپس نرم می کوبند و با آن(شیره مهیاوه) مخلوط می کنند و به خمره مذکور اضاف می کنند. سپس درب آن را محکم می بندند. پس از 10 روز تندی خردل برطرف می گردد و خوشبو و خوردنی می شود.